Komkommertijd en journalistiek simplisme

Onderstaand berichtje verscheen vorige week in Blik op nieuws.nl. De schrijver van dit artikel was niet vermeld.
---
Wajong-uitkeringen blijven stijgen

Afgelopen jaren bleven de uitgaven aan Wajong-uitkeringen stijgen. Ging het in 2003 nog om bijna 1,3 miljard euro, in 2008 is dat opgelopen tot bijna 1,9 miljard euro. Eind 2008 waren er 178 duizend uitkeringen aan Wajongers. In totaal is in 2008 voor circa 10,8 miljard euro aan arbeidsongeschiktheidsuitkeringen verstrekt.

De toename van de uitgaven aan de Wajong-uitkeringen komt onder andere doordat leerlingen uit het Voortgezet Speciaal Onderwijs en het Praktijkonderwijs in de Wajong terechtkomen. Daarnaast speelt een rol dat mensen vanuit de bijstand naar de Wajong gaan. Verder hangt het ook samen met een betere herkenning van relatief nieuwe ziektebeelden zoals autisme en ADHD.

Om zoveel mogelijk Wajongers aan het werk te krijgen en te houden wordt een nieuwe wet Werkregeling Wajong voorbereid. Naar verwachting wordt deze wet per 1 januari 2010 van kracht.

In 2008 is 8,5 miljard euro uitgegeven aan arbeidsongeschiktheidsuitkeringen voor werknemers (WAO en WIA). Dat was in 2003 nog 9,6 miljard euro. Tussen 2003 en 2006 daalde de uitgaven met 1,5 miljard euro door maatregelen tegen langdurig ziekteverzuim en strengere herkeuringseisen. Verder verminderde in 2005 de instroom van arbeidsongeschikten eenmalig doordat werkgevers het loon van zieken twee jaar in plaats van één jaar moesten doorbetalen. Met de introductie van de WIA in 2006 is de instroom door strengere toelatingscriteria verder beperkt.

---
Eerlijk gezegd begint het simplistische GeenStijl-niveau van dergelijke berichten mij langzamerhand de keel uit te hangen.
Tienduizenden (en mogelijk meer) lezers moeten nu gaan denken dat onze zuurverdiende belastingcenten naar al die luie gehandicapten gaan die het vertikken om ook maar iets bij te dragen aan de samenleving. De toelatingseisen om in aanmerking te komen voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering, kunnen daarom niet hoog genoeg zijn.

Omdat het bericht zo suf is, heb ik nog even getwijfeld of ik hier wel op in moet gaan.
Mede namens vele Wajongers die zich hier met mij mateloos aan storen, vind ik dat ik er wat van moet zeggen:

• Wat een interessante kop! -Not…
• 178 duizend Wajongers betekent niet 178 duizend uitkeringen. Waarschijnlijk is dit met opzet niet even nagegaan…
• In een volgende zin wordt maar even de kosten van alle arbeidsongeschiktheidsuitkeringen in de etalage gezet – Dan blijkt dat 20% van het totaalbedrag aan arbeidsongeschiktheidsuitkeringen naar de Wajong gaat. Is dat om het dramatische effect te vergroten?
• Ik denk dat de auteur dezes, zich op glad ijs begeeft door het gehele Voortgezet Speciaal Onderwijs en het Praktijkonderwijs zó negatief over één kam te scheren.
• Dat mensen vanuit de bijstand naar de Wajong gaan, wordt verder niet toegelicht - zeer waarschijnlijk met de bedoeling om het tendentieuze karakter van dit berichtje te versterken.
• ADHD en Autisme zijn géén relatief nieuwe ziektebeelden, wél worden deze eerder herkend en erkend als belemmerend bij het verkrijgen van passend werk.
• Dan worden de maatschappelijke kosten van uitkeringen van Wajongers afgezet tegen die van de WIA- en WAO-gerechtigden. De kosten van deze uitkeringen zouden namelijk dalen vanwege strengere toelatingseisen. Ik zeg juist dat WIA- en WAO-gerechtigden meer mogelijkheden hebben om te re-integreren omdat zij veelal over werkervaring beschikken. Werkgevers kunnen hen hierbij ondersteunen. De afstand voor Wajongers tot de arbeidsmarkt is juist groter door het ontbreken van ervaring en werkrelaties die Wajongers kan helpen aan werk.
  

Zo kan ik wel even doorgaan maar ik denk dat de lezer wel een beeld zal hebben van wat ik bedoel te zeggen.

Wel ben ik het met de schrijver eens dat er meer Wajongers zijn die aan de slag kunnen worden geholpen. Níet omdat Wajongers lui zijn maar omdat zij tot op het bot gemotiveerd zijn om, liever gisteren dan vandaag, zelfstandig hun eigen leven vorm te geven en bij te dragen aan de maatschappij.

Tot slot
Komkommertijd of niet: Ik roep de journalistieke beroepsgroep op om elkaar te houden aan minimale journalistieke kwaliteitseisen. Wat de goeden gaan nu lijden onder sufjournalisten.

Vliegende start

Degene die de airco heeft uitgevonden verdient een standbeeld. Op een dag als vandaag, 30 juni -32 graden- ben ik heel blij dat ie het in de Twingo zo goed doet.
Ik ben op weg naar Utrecht voor de officiële installatie als Wajong Ambassadeur.
Voor deze gelegenheid heb ik een nieuw hemd gekocht en mijn op maat gesneden tweedelig pak vers laten stomen.

In het CNV gebouw wordt ik opgehaald door mijn collega Wajong Ambassadeur Jasper die mij vraagt of ik het niet warm heb in deze outfit. Ik moest toegeven -al deed ik dat niet direct- dat het mij moeite kost om op een dag als deze er zo bij te lopen.
Op het bureau van CNV jongeren tref ik de bekende gezichten van het bestuur. Hier trek ik gauw mijn jasje uit. Nog geen vijf minuten binnen en ik voel mij zo warm als een pas gebakken Kaiserbrötchen.
Het verloop van de bijeenkomst en onze rol daarin, wordt uitgebreid besproken.
Er ligt een gastenlijstje voor de bijeenkomst op het bureau en in een onbewaakt moment neem ik de kans waar om er in te kijken: Joop Linthorst, voorzitter Raad van Bestuur UWV, Andre van Amsterdam, Programmamanager UWV Wajong Programma en ook Bernard Wientjes, voorzitter van het VNO-NCW.
Mensenkinderen, dit gaat een bijeenkomst met body worden!

Vervolgens worden wij naar de kantine gedirigeerd waar het allemaal gaat gebeuren. Wij krijgen nog wat laatste aanwijzingen en niet lang daarna komen de eerste gasten binnen. Ik raak aan de praat met enige mensen en om mij heen loopt de kantine verder vol. Vanuit mijn ooghoek zie ik ook CNV voorzitter Rene Paas tussen de aanwezigen staan.

Op gegeven moment wordt onze aandacht gevraagd door Klaas Pieter Derks, voorzitter van CNV Jongeren die de bijeenkomst opent en iedereen van harte welkom heet. Een gezonde nervositeit maakt zich van mij meester: het gaat nu echt gebeuren.
Na de inleidende toespraken van zowel vakbondsvoorzitter Rene Paas als VNO-NCW voorzitter Bernard Wientjes, worden wij, Wajong Ambassadeurs, naar voren geroepen.

Ieder van ons stelt zich voor en geeft aan wat hem/haar beweegt om aan deze actie mee te doen. Ik wijs tijdens mijn introductie op het belang van maatschappelijk ondernemerschap. Ik vind dat ondernemers die een Wajonger in dienst nemen, hiermee erkennen dat Wajongers deel uitmaken van de maatschappij.
Direct na onze aanstelling stapt Bernard Wientjes op mij af. Hij vindt het maatschappelijk ondernemerschap een belangrijk punt. Hij geeft mij zijn kaartje en zegt dat ik beslist contact met hem moet gaan opnemen. En dat zal ik zeker doen, mijnheer Wientjes. Een stevige handdruk ten afscheid zoals je die van een voorzitter van zijn statuur mag verwachten. Enigzins beduusd over deze bijval begeef ik mij naar het volgende contact.

Even later spreek ik Joop Linthorst (voorzitter Raad van Bestuur UWV). Wij spraken over de lopende reorganisatie bij het UWV. Ik haal aan dat in het Sociaal Plan van het UWV geen aandacht is voor Flexwerkers met een Wajongstatus. Ik vraag hem naar de mogelijkheden om bij een eventueel volgend Sociaal Plan de positie van deze groep te verbeteren. Linthorst knikt instemmend maar geeft mij mee dat dit vooral aan de Bonden is om hierin mee te gaan. Ik beloof hem hier binnen het CNV werk van te maken. Wij nemen afscheid en spreken af hierop terug te komen.

Verder sprak ik diverse jobcoaches, medewerkers van CNV Vakcentrale, mensen van het Kenniscentrum Crossover, een aantal Wajongers en een wakkere journalist van De Telegraaf. Kortom, de spreekwoordelijke tijd vlóóg voorbij.
Eén ding hadden al mijn gesprekspartners gemeen: het enthousiasme en de drive ons ter zijde te staan om dit project te doen slagen!

Terugkijkend op deze dag, denk ik dat wij die 100 Wajongers wel gaan halen.